Η ακεραιότητα μιας άρθρωσης εξαρτάται από την υγεία των κυττάρων που την απαρτίζουν (χονδροκύτταρα). Όταν αυτά παύουν να λειτουργούν ή καταστρέφονται πρώιμα ο χόνδρος πάσχει. Η οστεοαρθρίτιδα είναι η συνηθέστερη χρόνια εξελικτική πάθηση των αρθρώσεων που οδηγεί σε σημαντικό περιορισμό της κίνησης.

Στην ανάπτυξή της συμβάλλουν:

  • Η ηλικία: Ο κίνδυνος είναι υψηλότερος σε άτομα άνω των 45 ετών.
  • Το φύλο: Η αρθρίτιδα έχει προτίμηση στις γυναίκες, ιδιαίτερα μετά την εμμηνόπαυση.
  • Η παχυσαρκία: Το αυξημένο βάρος ενοχοποιείται για τα υψηλά ποσοστά αρθρίτιδας, ιδιαίτερα στα γόνατα.
  • Οι τραυματισμοίτων αρθρώσεων αυξάνουν τη πιθανότητα εμφάνισης της πάθησης.
  • Η έντονη άσκησηκαι η υπερβολική φόρτιση των αρθρώσεων, κυρίως σε ορισμένα επαγγέλματα με καθημερινή καταπόνηση.
  • Τα στενά παπούτσια και τα ψηλά τακούνια.
  • Οι συγγενείς ανωμαλίες της άρθρωσης.
  • Η μειωμένη πρόσληψη βιταμινών D και C.
  • Η γενετική προδιάθεση.

Οι θεραπείες για την οστεοαρθρίτιδα είναι εστιασμένες στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και βασίζονται στη χρήση αντιφλεγμονωδών και αναλγητικών φαρμάκων, χειρουργικών επεμβάσεων και μεθόδων αποκατάστασης της κινητικότητας των αρθρώσεων με φυσική δραστηριότητα και φυσικοθεραπείες.

Όπως και σε όλα τα νοσήματα είναι καλύτερο να προλαμβάνουμε παρά να θεραπεύουμε. Σε ότι αφορά τις αρθρώσεις η προσπάθεια έγκειται, κυρίως, στο να μειώσουμε τους προδιαθεσικούς παράγοντες ιδιαίτερα την παχυσαρκία. Πρέπει να αποφεύγουμε κάθε απότομη κίνησης ή κίνηση που προκαλεί πόνο στην άρθρωση και να φροντίσουμε να ενισχύσουμε, με τις κατάλληλες ασκήσεις, τους μύες που περιβάλουν την άρθρωση. Τα τελευταία χρόνια οι διατροφικές παρεμβάσεις αρχίζουν κι αποκτούν όλο και μεγαλύτερο ρόλο.

Ο ρόλος των αντιοξειδωτικών της τροφής στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας ενισχύεται και ελέγχεται όλο και περισσότερο από τους ερευνητές. Οι πλούσιες σε πολυφαινόλες τροφές δείχνουν πολλά υποσχόμενες. Σε πρόσφατη μελέτη φάνηκε ότι η αυξημένη πρόσληψη φρούτων και λαχανικών σχετιζόταν με μειωμένη συχνότητα εμφάνισης οξέος πόνου σε ηλικιωμένους με γνωστή οστεοαρθρίτιδα γόνατος. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο επίσης ήταν ότι ανάμεσα στις τροφές με τη μεγαλύτερη αντιφλεγμονώδη δράση ήταν τα φρούτα τύπου berry(μούρα), όπως το μύρτιλλο και η φράουλα.

Επιπλέον, η χονδροϊτίνη και η γλυκοζαμίνη είναι δύο φυσικά συστατικά που (μόνα τους ή και σε συνδυασμό με άλλες ουσίες) έχει φανεί ότι μπορεί να τροποποιούν την εξέλιξη της νόσου, κάτι που βασίζεται σε αντικειμενικές μετρήσεις των αρθρικών διαστημάτων από ακτινογραφικές μελέτες. Η Ευρωπαϊκή Ομάδα έναντι των ρευματικών παθήσεων (EULAR) και η Διεθνής κοινότητα έρευνας της οστεοαρθρίτιδας (OARSI) συνιστούν τη λήψη τους για την αντιμετώπιση της συμπτωματικής οστεοαρθρίτιδας του γόνατος.

 

Η εταιρεία Health Sign συστήνει το HS Super Antioxidant έναν συνδυασμό αντιοξειδωτικών τα οποία συντελούν στην εξουδετέρωση των οξειδωτικών ριζών,
την HS Vitamin C Plus μια βιοδραστική μορφή βιταμίνης C, σε συνδυασμό με εκχύλισμα φρούτων για τη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού και νευρικού συστήματος, την HS Vitamin D3 2000iu για την καλή διατήρηση των οστών και την ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού, στην πιο απορροφήσιμη μορφή της και το HS Arthro Health μια σχεδιασμένη σύνθεση για την καλή λειτουργία αρθρώσεων, τενόντων και μυών, αύξηση κινητικότητας και αντιμετώπιση δυσκαμψίας.

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

  1. NutraceuticalSupplements inthe Management and Prevention of Osteoarthritis Paola Castrogiovanni, Francesca Maria Trovato, Carla Loreto, Houda Nsir, Marta Anna Szychlinska, Giuseppe Musumeci. Int J Mol Sci. 2016 Dec; 17(12): 2042.
  2. Clinical efficacy and safety of glucosamine, chrondroitin sulphate, their combination, celecoxib or placebo taken to treat osteoarthritis of the knee: 2 year results from GAIT,” Sawitzke AD et al., Annals of the Rheumatic Diseases Vol. 69 Iss. 8 (Aug 2010):1459-64.
  3. Comparison of Glucosamine-Chondroitin Sulfate with and without Methylsulfonylmethane in Grade I-II Knee Osteoarthritis: A Double Blind Randomized Controlled Trial. Lubis AMT, Siagian C, Wonggokusuma E, Marsetyo AF, Setyohadi B. Acta Med Indones. 2017 Apr;49(2):105-111.