Σύμφωνα με την κορυφαία Αμερικανίδα διατροφολόγο, Phyllis Balch, η βιταμίνη Β6 «εμπλέκεται σε περισσότερες λειτουργίες του οργανισμού από κάθε άλλη μεμονωμένη θρεπτική ουσία». Συμμετέχει στη δημιουργία νευροδιαβιβαστών, απαραίτητων για τη μεταφορά νευρικών ερεθισμάτων  μεταξύ των κυττάρων, εξασφαλίζοντας έτσι τη φυσιολογική εγκεφαλική λειτουργία. Ταυτόχρονα, παίζει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή των ορμονών σεροτονίνη και νορεπινεφρίνη, που επηρεάζουν τη διάθεση, και της μελατονίνης, της ορμόνης που ρυθμίζει το βιολογικό ρολόι του οργανισμού.

Μαζί με το φυλλικό οξύ και τη βιταμίνη Β12, η πυριδοξίνη ελέγχει τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης στο αίμα, προφυλάσσοντας έτσι τον οργανισμό από καρδιαγγειακές παθήσεις που σχετίζονται με το συγκεκριμένο αμινοξύ. Εξάλλου, η απορρόφηση της Β12 και η επακόλουθη παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και κυττάρων του ανοσοποιητικού εξαρτάται από την πυριδοξίνη.

Η βιταμίνη Β6 πιστεύεται ότι είναι χρήσιμη στη θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η βιταμίνη Β6 μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη των σπασμών μόνο όταν οφείλονται σε  επιβεβαιωμένη ανεπάρκεια βιταμίνης Β6, γιατί η βιταμίνη Β6 μειώνει την αποτελεσματικότητα της φαινυτοΐνης ενός αντιεπιληπτικού φαρμάκου που χρησιμοποιείται ευρύτατα. Έτσι, οι επιληπτικοί πρέπει να αποφεύγουν αυτό το συμπλήρωμα.

Σημαντικό ρόλο φαίνεται ότι μπορεί να διαδραματίσει η πυριδοξίνη και στην αντιμετώπιση του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου (PMS) αναστέλλοντας την έκκριση της προλακτίνης και καταπραΰνοντας τα προεμμηνορυσιακά συμπτώματα. Απαιτείται, ωστόσο, παρατεταμένη χορήγηση.

Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η χορήγηση Β6 βοηθάει πολύ στη μείωση της φλεγμονής και των συμπτωμάτων που προκαλεί το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, όταν αυτό είναι σε πρώιμο στάδιο. Υπάρχουν δε, αναφορές ότι η ρευματοειδής αρθρίτιδα μειώνει τα επίπεδα της Β6 και η εξωγενής χορήγηση ωφελεί τους ασθενείς.

Είναι σημαντικό τέλος να γνωρίζουμε ότι κάποια φάρμακα αλληλεπιδρούν με τη Β6 και μειώνουν τα επίπεδά της στον οργανισμό. Τέτοια φάρμακα είναι η ισονιαζίδη (αντιφυματικό), η πενικιλλαμίνη (για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα) και η θεοφυλλίνη (για το άσθμα).

Η έλλειψή της προκαλεί περιφερική νευροπάθεια, μικροκυτταρική αναιμία και ένα σύνδρομο που μοιάζει με την πελλάγρα (δερματίτιδα, χειλίτιδα, γλωσσίτιδα).

Τη βιταμίνη Β6, την βρίσκουμε κυρίως στο κρέας, τα ψάρια, τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά και τα δημητριακά ολικής άλεσης. Μετά της απορρόφησή της από το έντερο, απαιτείται η μετατροπή της στην ενεργό της μορφή (P5P ή 5′-φωσφορική πυριδοξίνη), μια διαδικασία που επιτελείται στο ήπαρ. Κάποια νοσήματα του εντέρου (κοιλιοκάκη) και του συκωτιού (ίνωση – κίρρωση) εμποδίζουν αυτήν τη διαδικασία. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνιστάται η λήψη έτοιμης δραστικής μορφής βιταμίνης Β6 με τη μορφή του συμπληρώματος διατροφής.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΝΤZΟΣ

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ