Χαρακτηρίζεται από προοδευτική απώλεια ντοπαμινεργικών νευρώνων στα βασικά γάγγλια και σε άλλα μέρη του εγκεφάλου, οδηγώντας σε διαταραχή της κινητικής λειτουργίας, σε διαταραχή των γνωσιακών λειτουργιών και σε άνοια.

Ο κίνδυνος εμφάνισης αυξάνεται με την ηλικία (μετά τα 65 έτη). Μόλις το 5% των περιπτώσεων οφείλεται σε κληρονομικούς παράγοντες. Η πλειονότητα των περιπτώσεων θεωρείται ιδιοπαθούς αρχής.

Οι διαθέσιμες θεραπείες (L-dopa) εστιάζονται στην συμπτωματική βελτίωση των ασθενών και την καθυστέρηση της εξέλιξης της πάθησης. Δυστυχώς παρά την πρόοδο των ερευνών τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχουν διαθέσιμες αποτελεσματικές προληπτικές θεραπείες.

Η ανάλυση των έως τώρα δεδομένων δείχνει ότι το οξειδωτικό στρες αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την έναρξη και πρόοδο της νόσου. Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται ότι η αύξηση των ριζών οξυγόνου αποτελεί έναυσμα για την εμφάνιση νευροτοξινών που προκαλούν νευροεκφύλιση στον εγκέφαλο των ασθενών με νόσο Parkinson. Ως εκ τούτου κάθε στρατηγική που στοχεύει στην μείωση των επιπέδων των ελευθέρων ριζών οξυγόνου ξεκινώντας από νεαρή ηλικία θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης και εξέλιξης της νόσου.

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου 1 στους 4 ασθενείς (23.4%) αναζητά και χρησιμοποιεί εναλλακτικές θεραπείες συμπληρωματικά της κλασικής φαρμακευτικής θεραπείας, με την τοκοφερόλη (βιταμίνη Ε) να είναι η πιο συχνή (68%) και το συνένζυμο Q10 να ακολουθεί (15%).
Παράλληλα, η φαρμακευτική θεραπεία με L-dopa είναι γνωστό ότι παράγει ελεύθερες ρίζες οξυγόνου κατά τη διάρκεια του φυσιολογικού της μεταβολισμού. Είναι λοιπόν σημαντικό να συγχορηγούνται πολλαπλά αντιοξειδωτικά και φαίνεται ότι αυτή η συγχορήγηση βελτιώνει την αποτελεσματικότητα της L-dopa.

Έτσι, φαίνεται ότι ο ρόλος των συμπληρωμάτων της διατροφής στη νόσο Parkinson είναι διπλός, αφού μπορεί να χορηγούνται τόσο σε προληπτικό επίπεδο από νεαρή ηλικία, όσο και μετά την εμφάνιση της νόσου, μαζί με την κύρια θεραπεία.
Σε κλινικό επίπεδο συστήνεται να χρησιμοποιούνταισκευάσματα με συνδυασμό αντιοξειδωτικών παραγόντων στις κατάλληλες δόσεις, ενώ ευεργετικό ρόλο μπορεί να παίξουν η βιταμίνη C, η θειαμίνη και η βιταμίνη D.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Epidemiology of complementary and alternative medicine use in patients with Parkinson’s disease.Wang Y, Xie CL, Wang WW, Lu L, Fu DL, Wang XT, Zheng GQ. J ClinNeurosci. 2013 Aug;20(8):1062-7.
2. Can we prevent Parkinson’s and Alzheimer’s disease?Kedar NP. J Postgrad Med. 2003 Jul-Sep;49(3):236-45.
3. Multiple antioxidants in the prevention and treatment of Parkinson’s disease.Prasad KN, Cole WC, Kumar B. J Am CollNutr. 1999 Oct;18(5):413-23.
4. The beneficial role of thiamine in Parkinson disease. Luong KV, Nguyễn LT. CNS NeurosciTher. 2013 Jul;19(7):461-8.
5. Vitamin D and Parkinson’s disease. VinhQuôc Luong K, ThiHoàngNguyên L. J Neurosci Res. 2012 Dec;90(12):2227-36.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΝΤZΟΣ

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ