Το 1993, ο Π.Ο.Υ όρισε την οστεοπόρωση ως μια συστηματική σκελετική νόσο που χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική μάζα, επιδείνωση της μικροαρχιτεκτονικής του οστού, αύξηση της ευθραυστότητας των οστών και ευαισθησία σε κατάγματα. Αυτή η ασθένεια έχει ονομαστεί «η σιωπηλή επιδημία του 21ου αιώνα» και είναι μια σοβαρή, χρόνια, προοδευτική και κλινικά σιωπηλή νόσος.

Tο πιο συχνό είδος οστεοπόρωσης είναι η μετεμμηνοπαυσιακή, η οποία συνδέεται με δύο καταστάσεις: την εμμηνόπαυση και τη γήρανση. Μεταξύ των μεταβολικών ασθενειών των οστών που είναι γνωστές μέχρι σήμερα, η οστεοπόρωση δεν είναι μόνο το πιο συχνό, αλλά είναι επίσης και από τα πλέον σημαντικά παγκόσμια προβλήματα δημόσιας υγείας λόγω της υψηλής νοσηρότητάς της, η οποία προκαλείται από οστεοπορωτικά κατάγματα στον ηλικιωμένο πληθυσμό.

Πολλοί παράγοντες εμπλέκονται στην ανάπτυξη της οστεοπόρωσης. Μερικοί από αυτούς είναι τροποποιήσιμοι, όπως οι περιβαλλοντικοί παράγοντες που περιλαμβάνουν: (α) διατροφικούς παράγοντες, όπως την ελλιπή πρόσληψη ασβεστίου, την ανεπάρκεια βιταμίνης D λόγω διατροφικών προβλημάτων, κακή απορρόφηση ή χαμηλή έκθεση στον ήλιο, την υπερβολική πρόσληψη πρωτεϊνών σε μη ισορροπημένες δίαιτες, την υπερβολική πρόσληψη φωσφορικών ή την υπερβολική πρόσληψη αλατιού που αυξάνει την απώλεια ασβεστίου στα ούρα, (β) την καθιστική ζωή, την αναερόβια άσκηση και την υπερβολική μηχανική επιβάρυνση, (γ) τη χρόνια φαρμακευτική θεραπεία με κορτιζόνη, ηρεμιστικά ή χημειοθεραπεία, (δ) την πρόσληψη καφεΐνης, αλκοόλ ή το κάπνισμα, (ε) το αυξημένο σωματικό βάρος.

Το ασβέστιο και η βιταμίνη D θεωρούνταν παλαιότερα ως τα πιο σημαντικά θρεπτικά συστατικά για την πρόληψη της οστεοπόρωσης. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την υγεία των οστών. Τα θρεπτικά συστατικά μπορεί να έχουν άμεση ή έμμεση επίδραση στην οστεοπόρωση. Η άμεση επίδραση νοείται ως μέρος της ίδιας της οστικής δομής, ενώ η έμμεση επίδραση σχετίζεται με τη διαδικασία απορρόφησης και χρήσης του ασβεστίου.

Η βιταμίνη D είναι μια προ-ορμόνη απαραίτητη για την απορρόφηση και τη ρύθμιση του ασβεστίου στο έντερο. Τα επίπεδα της βιταμίνης D στο σώμα εξαρτώνται κυρίως από την υποδόρια παραγωγή μετά την έκθεση στο ηλιακό φως (80-90%) και, σε μικρότερο βαθμό, από τη διατροφή (10-20%), λόγω της περιορισμένης παροχής τροφών πλούσιων σε βιταμίνη D. Αυτή η βιταμίνη προάγει επαρκή επίπεδα ασβεστίου στο αίμα, τα οποία προάγουν την ανάπτυξη των οστών και την αναδιαμόρφωσή τους, μειώνοντας τον κίνδυνο οστεοπόρωσης.

Το φυλλικό οξύ και η βιταμίνη Β12 έχουν σημαντικές επιπτώσεις στον κίνδυνο κατάγματος λόγω της δράσης τους στον μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης. Η κατανάλωση φυλλικού οξέος και βιταμίνης Β12 μειώνει την ποσότητα της ομοκυστεΐνης στο αίμα, γεγονός που επιβραδύνει την αποικοδομητική της δράση στην οστική μάζα.

Είναι δύσκολο να είμαστε συγκεκριμένοι σχετικά με τις συνιστώμενες διατροφικές προσλήψεις συγκεκριμένων θρεπτικών συστατικών δεδομένου ότι οι ανάγκες κάθε οργανισμού ποικίλλουν. Τα βασικά θρεπτικά συστατικά για την υγεία των οστών, δηλαδή ασβέστιο, πρωτεΐνες, μαγνήσιο, φώσφορος, κάλιο και φθόριο, θα πρέπει να θεωρούνται ζωτικά συστατικά της διατροφής προκειμένου να υποστηρίζεται άμεσα ο σχηματισμός οστών. Εκτός από αυτά τα θρεπτικά συστατικά, θα πρέπει επίσης να εξασφαλίζεται η επαρκής πρόσληψη πυριτίου, μαγγανίου, χαλκού, βορίου, σιδήρου, ψευδαργύρου, βιταμίνης Α, βιταμίνης Κ, βιταμίνης C και βιταμινών Β, προκειμένου να υποστηρίζονται και άλλες μεταβολικές διεργασίες σημαντικές για την υγεία των οστών.

Η εταιρεία Health Sign συστήνει την HS Vitamin D3 2000iu, το HS Magnesium Citrate, την HS Vitamin B12, την HS Vitamin C Plus και την HS Multivitamin

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Walsh JS, Henriksen DB. Feeding and bone. Arch Biochem Biophys. 2010;503(1):11–19.
2. Price CT, Langford JR, Liporace FA. Essential nutrients for bone health and a review of their availability in the average North American diet. Open Orthop J. 2012;6:143–149.

Palacios C. The role of nutrients in bone health, from A to Z. Crit Rev Food Sci Nutri. 2006;46(8):621–628.