Έτσι, η νόσος Αλτσχάιμερ χαρακτηρίζεται από την εναπόθεση στον εγκέφαλο δύο παθολογικών πρωτεϊνών, του β-αμυλοειδούς και της πρωτεΐνης Tau, ενώ σημαντικό ρόλο φαίνεται ότι παίζουν το οξειδωτικό στρες και η φλεγμονή.

Τα πιο πρόωρα συμπτώματα της ασθένειας συχνά διαγιγνώσκονται ως κάτι διαφορετικό, π.χ στρες ή άλλες ψυχολογικές διαταραχές. Το συνηθέστερο αναγνωρισμένο σύμπτωμα είναι η απώλεια μνήμης, κυρίως της πρόσφατης. Με την πρόοδο της ασθένειας, τα συμπτώματα περιλαμβάνουν σύγχυση, οξυθυμία, επιθετικότητα, απότομες αλλαγές διάθεσης, διακοπή ομιλίας, απώλεια της μακροπρόθεσμης μνήμης, και τη γενική κοινωνική απόσυρση του πάσχοντος. Βαθμιαία και οι σωματικές λειτουργίες μειώνονται, οδηγώντας τελικά στο θάνατο.

Η διάγνωση της νόσου Αλτσχάιμερ τίθεται συνήθως με διανοητικές αξιολογήσεις και γνωστικές δοκιμές, που ακολουθούνται συχνά από απεικονιστικές εξετάσεις του εγκεφάλου. Η διαρκής διανοητική εγρήγορση, η σωματική άσκηση, και μια ισορροπημένη διατροφή συστήνονται ως πιθανή μέθοδος πρόληψης.

Πολλές θεραπείες έχουν δοκιμαστεί προκειμένου να βελτιωθούν τα συμπτώματα, ωστόσο οι παρενέργειες των φαρμάκων είναι αρκετές και το κλινικό όφελος περιορισμένο. Για παράδειγμα οι αναστολείς χολινεστεράσης παρουσιάζουν μόνο περιοδικά και ήπια οφέλη στη βελτίωση των διαταραχών μνήμης και της κινητικής λειτουργίας, ενώ η ναυτία και οι διάρροιες ταλαιπωρούν πολύ τον ασθενή. Για το λόγο αυτό η ανάγκη για καινούριες θεραπευτικές στρατηγικές είναι μεγάλη. Παράλληλα, η τρέχουσα αντίληψη είναι ότι ο συνδυασμός θεραπειών, όπως θρεπτικών μικροσυστατικών και φαρμάκων, θα μπορούσε να έχει καλύτερα αποτελέσματα στη διατήρηση των γνωσιακών λειτουργιών συγκριτικά με την κάθε θεραπεία ξεχωριστά.

Η ρεσβερατρόλη είναι μια πολυφαινόλη στην οποία αποδίδονται αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, καρδιοπροστατευτικές και άλλες δράσεις. Αρκετές μελέτες έχουν διεξαχθεί προσπαθώντας να δώσουν απάντηση στο ερώτημα αν η ρεσβερατρόλη μπορεί να δράσει θεραπευτικά στη νόσο Αλτσχάιμερ. Αν και είναι ακόμα νωρίς, όλο και περισσότερες μελέτες επισημαίνουν ότι η ρεσβερατρόλη εμπλέκεται σε πολλά παθοφυσιολογικά μονοπάτια της νόσου και η χορήγησή της φαίνεται ότι βελτιώνει τις κινητικές και γνωσιακές λειτουργίες του πάσχοντος.

Αν και οι δυσκολίες της κλινικής εφαρμογής είναι σημαντικές, όπως η βιοδιαθεσιμότητα, η δοσολογία και οι ανεπιθύμητες ενέργειες της ρεσβερατρόλης, οι επιστήμονες αναζητούν συνεχώς τη λύση και πολλές μελέτες διεξάγονται για να αποσαφηνιστούν οι λεπτομέρειες των νευροπροστατευτικών της μηχανισμών. Ήδη αναγνωρίζονται αρκετοί μηχανισμοί, όπως η μειωμένη εναπόθεση του αμυλοειδούς, η βελτίωση της μιτοχονδριακής λειτουργίας των κυττάρων και η αύξηση της έκφρασης του νευροτροφικού παράγοντα (BDNF). Οι δράσεις αυτές αποδίδονται κυρίως στις αντιοξειδωτικές και της αντιφλεγμονώδεις της ιδιότητες.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Resveratrol as a Therapeutic Agent for Alzheimer’s Disease. Teng Ma, Meng-Shan Tan, Jin-Tai Yu, and Lan Tan. Biomed Res Int. 2014; 2014: 350516.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΝΤZΟΣ

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ