Οι πολυφαινόλες είναι φυτοχημικές ουσίες, ουσίες δηλαδή που βρίσκονται στα φυτικά τρόφιμα και παρουσιάζουν ενεργό και ωφέλιμη βιολογική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό.

Η ελαιοευρωπαΐνη αποτελεί το κύριο πολυφαινολικό συστατικό της ελιάς (Olea europaea). Αποτελεί το 6-9% του ξηρού βάρους στα φύλλα της ελιάς. Είναι η ουσία που προσδίδει πικρή γεύση στις άγουρες ελιές (η περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες στις ώριμες ελιές είναι σχεδόν η μισή απ’ ότι στις άγουρες). Τα τελευταία χρόνια, η ελαιοευρωπεΐνη έχει μελετηθεί ως προς την φαρμακολογική της δράση, ιδιαίτερα την αντιοξειδωτική, βακτηριοκτόνο και βακτηριοστατική δράση, καθώς και τη μείωση της “συγκόλλησης” των αιμοπεταλίων.

Η υδροξυτυροσόλη είναι η κύρια φαινολική ένωση του καρπού της ελιάς. Είναι η μόνη πολυφαινόλη για την οποία ο EFSA (European Food Safety Authority) αποδέχεται ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό με ελάχιστη καθημερινή δόση 5 mg. Προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα, έχει αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση και διατηρεί την καλή υγεία του εγκεφάλου, του δέρματος και των αρθρώσεων.

Το Ελλαγικό οξύ προέρχεται από το ρόδι (Punica granatum L)  και έχει λάβει προσοχή ως παράγοντας που μπορεί να έχει δυναμικές βιοδραστικότητες ιδιότητες. Πέραν της αντιοξειδωτικής του δράσης, δρα κατά της παχυσαρκίας ενώ μειώνει την καθημερινή φθορά-γήρανση του δέρματος. Η υπεριώδης ακτινοβολία προκαλεί αποδόμηση του κολλαγόνου, της βασικής στηρικτικής πρωτεΐνης του δέρματος. Το ελλαγικό οξύ μειώνει την καταστροφή του κολλαγόνου και επακόλουθα το ρυθμό σχηματισμού των ρυτίδων. Βοηθά επίσης στην ανάπλαση των κυττάρων του δέρματος και την πρόληψη των σκούρων κηλίδων διατηρώντας το δέρμα λαμπερό και φωτεινό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Ghisalberti EL (1998) Biological and pharmacological activity of naturally occurring iridoids and secoiridoids. Phytomedicine 5 (2): 147-163
2. Le Tutour B and Guedon D (1992) Antioxidative activities of Olea Europaea leaves and related phenolic compounds. Phytochemistry 31(4): 1173-1178
3. Owen RW, Giacosa A, Hull WE, Haubner R, Spiegelhalder B, Bartsch H (2000) The antioxidant/anticancer potential of phenolic compounds isolated from olive oil Eur J Cancer 36: 1235-1247
4. Visioli F and Galli C (1998) The effect of minor constituents of olive oil on cardiovascular disease: New findings Nutr Rev 56(5 Pt 1): 142-147
5. Bourquelot E, Vintilesco J (1938). “Oleuropein”, a new glucoside from Olea Europaea L. J Pharm Chim 28: 303-314
6. Walter Jr WM, Fleming HP and Etchells JL (1973) Preparation of antimicrobial compounds by hydrolysis of oleuropein from green olives. Applied Microbiology 26(5): 773-776
7. Visioli F and Galli C (1994) Oleuropein protects low density lipoprotein from oxidation. Life Sciences 55(24):1965-1971
8. Ziyyat A, Leggsyer A, Mekhfi H, Dassouli A, Serhrouchni M, Benjelloun W (1997) Phytotherapy of hypertention and diabetes in oriental Morocco J Ethnopharmacol 58: 45-54
9. Zarzuelo A, Duarte J, Jimenez J, Gonzales M and Utrilla P (1991) Vasodilator effect of olive leaf. Planta Medica 57:417-419
10. Gonzalez M, Zarzuelo A, Gamez MJ Utrilla MP, Jimenez J and Osuna I (1992) Hypoglycemic activity of olive leaf. Planta Medica 58: 513-515
11. Pieroni A, Heimler D, Pieters L, Van Poel B and Vlieinck AJ (1996) In vitro anti-complementary activity of flavonoids from olive (Olea europaea L.) leaves. Pharmazie 51: 765-768
12. Tzulker R et al (2007) Antioxidant activity, polyphenol content, and related compounds in different fruit juices and homogenates prepared from 29 different pomegranate accessions. J Agric Food Chem. 2007 Nov 14;55(23):9559-70
13. Gil M.et al.(2000) Antioxidant activity of pomegranate juice and its relationship with phenolic composition and processing. J Agric Food Chem. 2000 Oct;48(10):4581-9

    ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
    ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΝΤZΟΣ

    ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΟΣ